Thuis hadden we een computer waar we na veel biep, biep, triiing, gghhhh, piep piep piep en nog meer gghhhhrrr eindelijk het 'net' op konden. Je drukte een knop in en twintig seconden later gebeurde er ook daadwerkelijk iets.
In 2000 maakte ik een Hotmail account aan. Even later ook een Yahoo account. Maar veel deed ik niet met het internet - voornamelijk artikelen schrijven voor school en spelletjes spelen. Ik snapte de computer wel, maar de routebeschrijving voor het internet ontbrak een beetje. Hoe wist je nou welke URL je moest intoetsen? En welke informatie was nu waarheid en welke fictie?
Op TIO hogeschool hadden we maar twee pc's in de gang waar internet op zat - deze werden natuurlijk druk bezocht in de pauzes, want iedereen wilde zijn e-mail checken. Op de HES kregen we allemaal een eigen webmail account en maakten we dagelijks gebruik van het internet. Voor verslagen, examenuitslagen, presentaties bewerken, Hyves krabbels lezen, etc. etc. Informatie vonden we via Google en Yahoo search en toen we tegelijkertijd op uitwisseling gingen, maakte Robert een website voor me.
In die periode hielden we er als de drie gezusters een hele leuke e-mailuitwisseling op na. Oudste zus mailde over haar twee kids en haar baan in Den Haag, middelzus vertelde over haar zaak en over haar dochter van een paar maanden en ik mailde terug over mijn avonturen in Montréal.
Nu, vijf jaar later organiseer ik een social media workshop voor m'n collega's. Ze krijgen uitleg over het gebruik van ons merk op internet en de gedragsregels daaromtrent. Die avond belt oudste zus om tips en adviezen te krijgen over haar internetgedrag - ‘Is Twitter iets voor mij’ of ‘hoe kan ik mijn bedrijf beter promoten online’. Ondertussen lees ik de tweets van de vriend van middelzus, wat eigenlijk betekent dat ik (zijn) nieuws eerder via mijn iPhone lees, dan dat ik voorpagina-nieuws lees via het internet.
De evolutie van het internet gaat maar verder en verder. Pas nu ik deze blog schrijf, dringt het tot me door hoeveel we hebben geleerd in de afgelopen tien, vijftien jaar. En hoe snel we ons aanpassen.
Maar het meest ben ik onder de indruk van de dag dat m'n ouders belden om te vragen of ik een blog voor ze wilde aanmaken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten