Rode, witte, met vlekken, zonder vlekken, grote, kleine, grote ‘eilanden’, kleine ‘eilandjes’, met stof, zonder stof. Allerlei soorten en maten tieten vind je op het strand. Het maakt tegenwoordig niet meer uit hoe je er uit ziet, als je ’t maar laat zien. Of je nu dik, dun of misvormd bent, size doesn’t matter.
Afgelopen weekend was het natuurlijk hartstikke warm, dus... de nederlandse kust lag ermee bezaaid. We keken onze ogen uit.
Naast al het neerlands schoon wat je ongevraagd toegeworpen krijgt (“in your face!”), heb je ook dat andere soort: kinderen. Denk ik aan ‘t strand, dan denk ik aan zon, een warme wind over je huid en zo nu en dan een roseetje met ijs. Denken gezinnen aan ’t strand dan denken ze: volksverhuizing!! Schepjes, emmertjes, handdoeken, maxi cosi, spelcomputers, oosterse salades, tenten, zwembad (?!!), bandjes, eten, appelsap, rosé, bier, luiers, ALLES moet mee. Stel dat je wat vergeet. Want dan... tjsa wat dan? Dan loopt je kind in een vieze romper, of dan heeft je zoontje even geen Playstation tijd meer omdat de tweede set batterijen op zijn. Nou én. Who cares? Lekker in de zee spelen, of kastelen bouwen. Mmm...
“Ik hoor jou nog wel als ’t zo ver is”, hoor ik nu m’n zussen denken. En ze hebben misschien wel gelijk ook. Maar dat geef ik natuurlijk niet toe.
Stiekem hoop ik zo’n relaxte moeder te worden, die haar hand niet omdraaid voor een dagje strand met acht kids. Eentje die haar huis altijd aan kant heeft, de was altijd opvouwt (en strijkt!) en ook nog een loving wife is. Eentje die een vijfdaagse werkweek easily kan combineren met ’t opvoeden van een handje peuters.
Terug op ’t strand kijk ik naar m’n strandtas. Jeetje, wat zit ‘ie vol. Gesneden groente, fruit, flessen water, strandlakens, ‘n boek, zonnebrand, zonnebril, theezakjes, iPod, extra bikini, ....
Ach, wie weet. Ooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten