Het steekt

‘Beroepshalve’, maar vooral ook voor de lol, lees ik blogs en columns van Nederlandse dames. Natuurlijk, Sylvia Witteman. Schoonzus verzamelt trouw iedere week haar stukjes en stuurt ze op. Onovertroffen en zeer herkenbaar, maar nu ze terug gaat naar Nederland wordt ze toch iets minder interessant.
Aaf, tegenwoordig in de Volkskrant, vertelde ook al over overvolle tassen als je een baby hebt en houdt verder de actualiteit bij. Ze is wat minder bloemig en minder gestyleerd dan SW.
En dan is er nog Nynke, op de site van de Viva. Over Nynke wil ik het wat uitgebreider hebben. Ik ken haar blogs natuurlijk via middelzus, die zich vast verwant voelt: Friesland, studie Nederlands. Sinds de Viva haar website heeft gerestyled, doet Nynke glamour en amusement.
Net als Aaf had ze een uitgebreid verhaal over Wesley en zijn Yolante, alleen hilarischer met een ironische ondertoon. Naast het voetbal, bericht ze vooral ook over tv-series die ze al dan niet via internet downloadt. En daar wringt mijn schoen.
Ze verhaalt uitgebreid over Glee, een Amerikaanse serie over highschoolstudenten. Nynke vindt het fantastisch, geniet met een soort Grease-gevoel: vervlogen tijden herleven.
Glee is volgens mij zo cool omdat er personages in voorkomen die in een rolstoel zitten, autisch zijn of syndroom van Down hebben. En die dansen en zingen uit volle borst mee. Glee is dus eigenlijk van mij: ik wil over de serie schrijven en nu is Nynke me voor.
In een ander stukje schrijft ze over Lost. De meest populaire serie op de Amerikaanse tv sinds jaren, over een groep mensen die een vliegtuigongeluk overleeft en op een eiland terecht komt. Ten onrechte denken ze dat dat eiland onbewoond is. Eind mei was de aller-, allerlaatste aflevering. Alle Amerikaanse kranten hebben dagenlang bol gestaan van de vraag: hoe loopt het af? In diepgravende analyses gaven allerlei sociale deskundigen hun mening over de invloed van Lost op de Amerikaanse samenleving. Ik had mijn stukje over Lost bijna af, toen Nynke haar verhaal on line zette.
Lost en Glee zijn van ons hier in de VS, waar Nynke in haar Nederlandse stukjes vanaf moet blijven.
Oké, oké, ik weet wel dat de wereld een dorp is en dat die Atlantische Oceaan echt niet meer telt. Maar net als alle Amerikanen, wil ook ik na vier jaar zo graag geloven dat de VS voorop loopt en trendy is.