Praten

We zijn weer terug in de VS, zitten met z’n vijven aan tafel en eten voor ’t gemak spaghetti met gehakt. Met natuurlijk veel groente en fruit, dat echt nodig is na alle chinees en pizza in Nederland. We genieten van een grote rode zoete watermeloen die hier het hele zomerseizoen te koop is. De jongens hebben nog natte haren van het zwemmen en zitten in hun blootje aan tafel. Gelukkig maar, want het meloensap sijpelt over buiken en navels.
Simeon vertelt over zijn nieuwe school: ‘op school eet ik kip en rijst. Kip niet lekker, rijst wel en ook de oranges waren lekker.’ Ik vraag door en wel hebben een heel gesprek. Pas als Harro ’n opmerking maakt, valt het ook mij op. Hij praat in hele zinnen, vertelt echt iets. En dat ook nog in het Nederlands - op de oranges na dan-. Waar komt dat vandaan? Tot voor kort brabbelde hij een soort Nederengels en moest ik gissen waar het over ging. Wanneer heeft de verandering plaatsgevonden?
Dan klinkt Daniël vanaf de andere kant van de tafel: ‘Daan school leuk. Papa werken.’ Ik knik blij: ‘was het leuk op school?’
‘Mrs Duncan, big hug!” voegt hij er aan toe, (Mrs Duncan was zijn juf vorig jaar) om dan meteen over te stappen op het vliegtuig en wat hij daar allemaal had gedaan: ‘Tut (Simeon) slapen airplane, Daan niet. Ik wakker.’
Ik zit met open mond te luisteren. Waar komt dit nou opeens vandaan? Het is niet alleen Simeon die me rechtop doet zitten, ook Daniël verrast me door opeens meerwoord zinnnen te produceren. Hij probeert echt iets te vertellen, ook al kost het zichtbaar moeite en zie ik ‘m naar woorden zoeken.
Meer dan een jaar heb ik hier op gewacht, we hebben geoefend en geoefend. Hij zei bijna nooit iets uit zichzelf, antwoordde met één woord op vragen. En nu opeens doet hij het wel. Opnieuw de vraag: wanneer is het luikje opengegaan?

Het antwoord ligt natuurlijk voor het oprapen. Ze hebben vijf weken lang in Nederland het geklets aangehoord van neven, nichten, ooms, tantes, opa’s en oma’s. Ze zijn er nog steeds vol van, weten nog precies wie wie is en hebben volop genoten van alle aandacht. Reden genoeg om volgend jaar langer te komen?