Afscheid

Op onze iphone staat een nieuwe App; als we een vliegtuig over zien vliegen kunnen we precies nagaan waar deze naar toe gaat, van welke maatschappij hij is en waar hij vandaan komt. Misschien is het vliegtuig dat zometeen over gaat komen wel die waar onze familie in zit, weer richting Houston. De vijf weken zijn voorbij, in alle hectiek weer veel te snel voorbij gegaan en wellicht ook te weinig stil gestaan bij de bijzondere gebeurtenissen de afgelopen weken...

Bij de neefjes die elkaar weliswaar vechtend regelmatig te lijf gingen, maar elkaar ook uitgebreid knuffelden...
Bij de spontane zussenavond in het vakantiehuis met een fles rosé...
Bij het samenwerken met skutsjesilen..
Bij het maken van de foto's voor oma's verjaardag...
en uiteraard bij de koffiemomenten 's ochtends..

Gisteren namen we afscheid van zuslief en haar mannen. En volgens mij zag ik bij jongste zus een traan over haar wang biggelen.


De afgelopen week was hoe dan ook een week van afscheid nemen. Ik heb mijn jeugd voorgoed vaarwel gezegd met het halen van mijn veertigste verjaardag. Dat was eerlijk gezegd minder dramatisch dan het klinkt. Normaal gesproken vier ik mijn verjaardag niet of nauwelijks, want nog midden in het seizoen is dat niet echt praktisch. Nu ik 40 werd, had ik weinig keus. Er was een lichte druk van de buitenwereld om er nu toch bij stil te staan.
Alles werkte mee, zelfs het weer, en ik voelde me voor de verandering echt jarig. Normaal gesproken niet echt op mijn gemak in het middelpunt van de belangstelling, heb ik me er nu maar eens lekker in gewenteld. Een dag om niet snel te vergeten!

Ook bij ons in de zaak is het een week waarin we dag zeggen tegen een aantal oude getrouwe werknemers. Er gaat er één naar Aruba, stage lopen, de ander gaat naar Gent, er vliegen er twee uit naar Amsterdam. Ze gaan de wijde wereld in en verlaten het toch wel vertrouwde nest. Ik denk met een beetje weemoed terug aan de tijd dat ik zelf ging studeren en wil ze daar wat over vertellen. Net op tijd besluit ik mijn mond maar te houden, want de zin : "Vroeger, toen ik ging studeren..." is wel het laatste wat ze willen horen van hun veertigjarige werkgeefster!

En morgen, morgen is er weer een nieuwe dag. Een nieuw begin, want elk afscheid zet de deur open voor nieuwe ontdekkingen en ervaringen!