Ook op onze zolder staat, tussen de koffers, mijn oude schoolspullen en Timo zijn knikkerverzameling, een doos met kleertjes in maat 50 en 56. Bij mij zijn ze in twee kleuren verkrijgbaar, maar ook netjes gewassen en keurig opgevouwen. Gezinsuitbreiding zit er toch echt niet meer in: zowel Timo als ik vinden twee keer zwanger zijn en bevallen genoeg, al is dat wel om héél verschillende redenen...Dus stond die doos daar onder een dikke laag stof eveneens te wachten op jongste zus. Totdat onze lieve oppas me vlak voordat we op vakantie gingen, kwam verrassen met blij nieuws. Omdat ze al op onze kindjes past vanaf de geboorte van nummer 1, heeft ze alle kleertjes uit die doos al in haar handen gehad om daar een klein babietje in te wurmen. Dus wellicht vindt ze het bijzonder om haar eigen kindje in wat oude vertrouwde outfits te hijsen.. ( of niet en wil ze lekker alles nieuw, dat is haar goed recht!). We zullen in ieder geval wat stof doen opwaaien daar op die zolder!
Met de zwangerschap van onze oppas en het feit dat jongste bijna naar de basis mag, komt er een einde aan een tijdperk van lange dagen oppas aan huis. Bij ons was het de oppas die de K3 puzzel zelfs slapend kon maken, die altijd de staarten en vlechten in het haar maakte, die duizend keer met jongste naar de WC liep totdat die eindelijk zijn blaas onder controle had, die regelmatig ondergespuugd werd door ook weer die jongste die als baby wat moeite had met het binnenhouden van zijn melk, kortom die veel taken van het moederschap (of liever ouderschap) van ons over nam.
Op deze manier kon ik doorgaan met werken, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Als ik thuis kom liggen ze heerlijk schoon gewassen te slapen en heb ik geen kind meer aan ze. Zo heb ik het beste van twee werelden; die van oudste en jongste zus verenigd in middelzus. De ideale oplossing, dus...?
Ik hoef alleen maar het eeuwige schuldgevoel te negeren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten