Het ging precies zoals ik had gehoopt dat het zou gaan. De bevalling was achter de rug, de ouders waren binnen het uur in het ziekenhuis en ik mocht na een paar uurtjes weer naar huis. Thuis kroop ik direct in m'n bed en na een half uurtje ging de deurbel. Drukke stemmen in de straat van de gillende neefjes en nichtje die van de spanning niet meer konden wachten. De kraamverzorgster liet voorzichtig de eerste bezoek naar boven komen, de rest mocht later. Daar lag ik, met mijn prinses in m'n armen - zo trots! En nu kon ik haar meteen laten zien aan m'n grote zussen. Uiteraard hebben we gehuild! Want ze is ook zooooo mooi.
Later mochten ook de kindjes 1 voor 1 naar boven en aan het einde van het bezoek mocht nog een keertje iedereen naar boven toe. Al die drukte kon me niets interesseren, ik lag als een koningin op bed, met in mijn armen het mooiste meisje van het land.
De dagen erna bleef ik nog heerlijk zweven op de roze wolk. Vanuit het bed regeerde ik over mijn kasteel. De kraamverzorgster en Robert waakten over mij en lieten geen visite te lang toe. Vol trots vertelde ik over de bevalling, over de eerste nachten en dat onze dochter het zo goed doet. Na drie dagen moest ik toch wel in beweging gaan komen, vond de kraamverzorgster. Langzaam, maar het ging. Eerst een uurtje beneden 'wennen', toen een paar uurtjes tot zelfs een halve dag beneden op de bank. M'n wereld werd weer steeds een beetje groter. Op dinsdag mochten we voor het eerst naar buiten, met z'n drietjes. De wandeling duurde wel tien minuten (!) en toen vluchtten we weer snel naar binnen, naar ons vertrouwde wereldje. Op donderdag ging de kraamverzorgster weg, mijn steun en toeverlaat... Vanaf nu was onze dochter 'echt' van ons en moesten we het nu met z'n drietjes gaan doen.
Als eerste uitstapje als gezinnetje kozen we voor de supermarkt. En daar, tussen al die schappen, mensen en plastic tassen voelde ik me ineens heel klein. Deze wereld was niet gestopt met draaien. Sterker nog, niemand keek zelfs om toen we mét kind langsliepen. Hoe kan dit? Dit was toch het grootste nieuws op aarde? De week ervoor had ik er nog gelopen met m'n dikke buik en nu was dit mooiste meisje er voor in de plaats gekomen.
Terug thuis moest ik toch even bijkomen. Maar één ouder echtpaar had mijn dochter opgemerkt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten