Opkijken

Nee, mijn eerste blog sinds ik weet dat ik zwanger ben, gaat niet over m'n zwangerschap! Integendeel, wat weet ik nu van zwanger zijn? Ben het nog maar twaalf weken en na een beetje misselijk en moe zijn, een andere smaak ontwikkeld te hebben en me vol-le-dig anders te voelen is dat niets vergeleken met wat er nog gaat komen -denk ik-.

Oja, geen blog over zwangerschap.

Nee, een internationaal tintje dit keer.
Deze week ben ik voor m'n werk voor het eerst écht op pad. De maandelijkse tripjes naar Brussel en Antwerpen tellen hier niet mee. Nee, dit is de eerste keer in mijn IBM carrière dat ik een ticket moet boeken voor het bijwonen van een internationale bijeenkomst.
Heel erg gaaf, want de vergadering is in Parijs. Mijn meest favoriete Franse stad, omdat ik hier een aantal maanden heb mogen vertoeven op 19 jarige leeftijd. Parijs was één groot avontuur, van het ontdekken van de mini straatjes tot aan de nachtclubs en van p'tit café’s drinken in een typisch frans barretje tot wandelingen langs de Seine.

Tijdens mijn verblijf is mijn zwager me op komen zoeken – hij had voor het internationale bedrijf waar hij werkt een bijeenkomst in Eurodisney en had een avond vrijgenomen om met z’n schoonzus uiteten te gaan. Hij nam me mee naar een super luxe tent op de Champs d’Elysees, een tent waar ik noooooit zou zijn gaan eten. Ik keek op tegen het ‘corporate leventje’ dat hij leidde. Wat leek het me fantastisch om voor je werk te mogen reizen!

Nu, negen jaar later zit ik in Parijs in een luxe restaurant met m’n buitenlandse collega’s. Het Engels is geen probleem en ik switch snel naar ’t Frans om én indruk te maken én beleefd te blijven naar de Franse obers. Ik realiseer ineens dat mijn zwager dit toen ook deed en daarmee veel indruk op mij maakte. Het corporate leventje blijkt nu mijn leven te zijn en ik weet niet meteen of het me aantrekt. 's Avonds in het hotel bel ik naar huis en wil ik het liefst dáár zijn, op de bank.

Al schrijvend vraag ik me of dat corporate leventje me wel aanstaat. Dat het die hormonen zijn laat ik even in het midden. Want daar zou ik het niet over hebben.